05-08-2016

05-08-2016

Dear Journal, 

Met de SkyBus ben ik in de ochtend naar het vliegveld vertrokken. De vorige avond nam ik afscheid van de groep die naar Fiji vertrok, in de ochtend heb ik afscheid genomen van de rest van de groep. Iedereen wil nu natuurlijk de sappige details weten en ik kan jullie verzekeren: Ja, ik heb gehuild. In de SkyBus kwamen de tranen op en later op het vliegveld ook. Tears come when people go. 

Het voelt goed maar ook extreem leeg om hier zonder mijn ISV groep te zitten. Ons avontuur komt toch echt tot een einde. Al blijft het in mijn hart altijd door kloppen *kijkt nostalgisch naar buiten*. ISV 2016. Dit vrijwilligerswerk is het meer dan waard geweest *denkt terug aan de Manuk-nuks ver boven Auckland op de steile, gladde, ondoorloopbare heuvels bij de Marae*. Dit heeft mij op een manier geraakt en beïnvloed die niet te beschrijven valt. Ik vraag mij af of er ooit nog iets in mijn leven komen gaat dat mij op deze manier gelukkig laat voelen. 

~Faya

 

 

P.s. 

Mijn avontuur in Nieuw-Zeeland komt voor mij ten einde op 12 augustus. Mijn blog ging over ISV, dus dit is het laatste bericht vol avonturen. Ik wil iedereen hartelijk bedanken voor de donaties, enthousiasme, interesse en support gedurende september tot en met deze dag. Jullie hebben geholpen om niet alleen mijn droom waar te maken, maar ook die van de Māori familie waar de ISV groep heeft mogen verblijven. Zij krijgen zo meer respect voor hun cultuur en het werk dat zij voor de natuur doen. Hiermee hebben wij anderen around the world geïnspireerd om zich ook beter bewust te zijn van responsible toerism en de alledaagse beslissingen die direct en indirect invloed uitoefenen op de (natuurlijke) omgeving en lokale bevolking. Door mij en ISV te volgen via mijn blog hebben ook jullie bewust of onbewust veel nieuwe dingen geleerd. Laat het je inspireren & travel on! 

Xx Faya

04-08-2016

04-08-2016

Dear Journal, 

De reisdag van Waitomo maar Auckland was kort en het landschap was heuvelachtig. Wij kwamen opnieuw langs de Taupō river; de langste rivier van Nieuw-Zeeland. Aan het begin van de rivier is het water helder blauw, echter op het punt waar wij langskwamen vandaag was het water smerig bruin. Dit komt doordat het water door de boeren weilanden heen stroomt en zo zand en modder met zich meesleept. 

 

 

Tijdens mijn vrije tijd in Auckland ben ik in de stad rond gaan lopen. Mijn croissants heb ik gedoneerd aan een straatmuzikant die er enorm blij mee was. Al snel belandde ik terug op de hostel kamer. Ik moet toegeven dat het mijn stad niet is. Ik houd van de oude gebouwen die in de steden met een grote of kleinere pittoreske historie te vinden zijn. In Nieuw-Zeeland mis ik dit heel erg. Bovendien staan in Auckland grote business gebouwen met glazen/reflecterende ramen/buitenkant. Daarom kies ik Queenstown ver boven Auckland. 

 

 

 

All dressed up arriveerde iedereen aan de diner tafel. Lexi heeft mijn eye-liner gedaan en het leek echt on point. Van 19:30 uur tot 00:40 uur ben ik meegegaan op een speciale kroegentocht; in elke kroeg een gratis drankje en je kon meedoen met uhh... "spelletjes" om reizen naar Bay of Islands te winnen of een Bungy etc. Ik drink niet, dus had geen ticket voor de kroegentocht. Dit was voor mij te duur. Ik genoot van de avond met pineapplejuice en kon mij net zo hard laten gaan als de rest. Het was een enorm gezellige avond met iedereen van de groep & zelfs Megan was er het eerste rondje. De muziek was goed en hard en allen genoten wij van onze laatste tijd samen in Aotearoa, land of the long white cloud.

~Faya

03-08-2016

03-08-2016

Dear Journal, 

Tijd voor Black Water Rafting in Waitomo. Vanaf de receptie van ons hostel ging het busje naar het check in point waar wij in wetsuits gehesen werden. Onze twee guides waren perfect voor de groep, echter het sarcasme lag mij net iets te hoog om bij de activiteit te passen. Je moest jezelf in de grot laten zakken, door een twee meter lang erg smalle tunnel en verder 39 meter down the dark. Er was zelfs een zipline in de grot, waar iedereen verplicht het lichtje aan de helm uit moest doen om alle glowworms om ons heen te kunnen bewonderen. 

 

Daarna kregen wij wat te eten en warms te drinken. In de grot. Met onze voetjes bungelend boven een water afgrond. Hier moesten wij met een opgeblazen band in springen en onszelf met een touw tegen de stroming in trekken. Op de weg terug dreven wij in het donker in een lange rij de gloeiwormen opnieuw te bewonderen. Hun leven bestaat basically uit ei zonder ouders, gloeiworm die insecten aantrekt met hun lichtje en slijmerige draden die in de grot hangen, insect die zo'n 48 uur paart en dan gaat het mannetje dood, het vrouwtje legt eitjes (allemaal bij elkaar omdat de broers en zussen elkaar opeten) en dan gaat ook het vrouwtje dood.

Het was koud, nat, glibberig en donker in de grot, maar het was absoluut een hele ervaring! Samen met de groep heb ik de foto's gekocht die één van de groep ons nog toe gaat sturen en ik kan niet wachten; onze guides hebben ons namelijk met cups over onze headlights willekeurige letters laten spellen in de lucht. De foto is met een soort time-lapse genomen, want de letters zijn verlicht zichtbaar op de foto. Wie weet welk vaag woord wij gespeld hebben. 

~Faya

02-08-2016

02-08-2016

Dear Journal, 

Gelukkig begon het ontbijt om 09:00 uur zodat wij uit konden slapen. Daarna was het tijd voor The Shire. Met een Hobbiton guide hebben wij een tour gemaakt in de Shire die eindigde in The Dragon met exclusief bier en een Hobbit lapjeskat slapend bij het vuur. Het was er een fantastische dag voor met een geen wolk aan de hemel. Het is zeker een aanrader voor fans en non-fans van Lord Of The Rings en The Hobbit. Tijdens de tour worden er heaps of leuke feitjes en details vertelt plus het is super fijn om de wandeling door de heuvels te maken. 

 

 

 

Het idee van de tour begon toen de lokale bevolking de drie seconden gefilmde heuvels in de achtergrond herkende die in Lord Of The Rings voorbij komen. Zij zijn achterop een motorvoertuig rondgeleid door de eigenaar van het land. Maar Peter Jackson had veel dingen op de set van materialen gemaakt die snel afgebroken moesten worden. De deal voor The Hobbit was dan ook dat Peter alleen op het land van de familie mocht filmen als de set bleef. 

 

 

Aan het eind van de dag was het tijd voor een wandeling door de bush bush in het donker om de glowworms te spotten. Wij namen een zaklamp mee die op bepaalde momenten uit ging om van de gloeiende wormpjes te genieten. Bovendien lag boven ons een heldere, lichte sterrenhemel. 

~Faya

01-08-2016

01-08-2016

Dear Journal, 

Wij zijn de dag begonnen met White Water Rafting in de koude Kaituna rivier. Kai staat voor voedsel, tuna voor eel. Je weet dus wat er gebeurt als je de rivier in valt ;) Er was een waterval die door het hoge water zo'n 7 meter hoog was. Op dat punt sloeg onze boot om en zijn wij in het water gevallen. Later zijn er nog wat stunts gedaan en foto's gemaakt die wij als groep gekocht hebben. 

Nog altijd frozen to the bone van het raften zijn wij naar de Ogo gegaan; in een grote opgeblazen plastic bal met warm water van de heuvel af rollen. De meesten hebben ook de rol van de hoekige baan gemaakt of een derde rol toegevoegd. Er zijn zelfs een paar geweest die een bal over zich lieten rollen die van de heuvel af kwam met twee jongens van de groep er in. Na de rol konden wij in de hottub, die voor mij niet warm genoeg was. 

 

Terug in de bus had ik moeite om mijzelf weer warm te krijgen, waardoor ik van de buschauffeur een extra deken kreeg. Maar voor de activiteit van de avond was ik helemaal ready. In Māori Village hebben wij in de nachtlucht meer over de cultuur geleerd. Ook hier was zang, dans, de haka en de hangi. En al moet ik zeggen dat het een interessante ervaring was, het was te commercieel opgezet. Dit komt omdat een deel van mijn groep en ik de situatie meegemaakt hebben bij een Māori familie thuis. Maar wel zagen wij nu hoe de stammen zo'n honderd tot tweehonderd jaar geleden geleefd hebben en hoe zij hun warriors trainden; up hill met een mond vol zeewater en een zware steen in de hand. De vrouwen deden vooral het weefwerk, de mannen ook nog tatoeëren. Twee tot drie mm in de huid slaan (vier tot 5 keer herhalen) waarna de inkt er in gebrand wordt.  

 

Onze buschauffeur van de village tour begon op de reis terug met ons te zingen. Mijn groep zong Te Aroha, zong spontaan: 'The driver had no license, no license, no license, the driver had no license, oh my gosh' op het ritme van 'wij gaan nog niet naar huis' en maakte meer dan vijf rondjes op de rotonde. 

~Faya