05-08-2016

05-08-2016

Dear Journal, 

Met de SkyBus ben ik in de ochtend naar het vliegveld vertrokken. De vorige avond nam ik afscheid van de groep die naar Fiji vertrok, in de ochtend heb ik afscheid genomen van de rest van de groep. Iedereen wil nu natuurlijk de sappige details weten en ik kan jullie verzekeren: Ja, ik heb gehuild. In de SkyBus kwamen de tranen op en later op het vliegveld ook. Tears come when people go. 

Het voelt goed maar ook extreem leeg om hier zonder mijn ISV groep te zitten. Ons avontuur komt toch echt tot een einde. Al blijft het in mijn hart altijd door kloppen *kijkt nostalgisch naar buiten*. ISV 2016. Dit vrijwilligerswerk is het meer dan waard geweest *denkt terug aan de Manuk-nuks ver boven Auckland op de steile, gladde, ondoorloopbare heuvels bij de Marae*. Dit heeft mij op een manier geraakt en beïnvloed die niet te beschrijven valt. Ik vraag mij af of er ooit nog iets in mijn leven komen gaat dat mij op deze manier gelukkig laat voelen. 

~Faya

 

 

P.s. 

Mijn avontuur in Nieuw-Zeeland komt voor mij ten einde op 12 augustus. Mijn blog ging over ISV, dus dit is het laatste bericht vol avonturen. Ik wil iedereen hartelijk bedanken voor de donaties, enthousiasme, interesse en support gedurende september tot en met deze dag. Jullie hebben geholpen om niet alleen mijn droom waar te maken, maar ook die van de Māori familie waar de ISV groep heeft mogen verblijven. Zij krijgen zo meer respect voor hun cultuur en het werk dat zij voor de natuur doen. Hiermee hebben wij anderen around the world geïnspireerd om zich ook beter bewust te zijn van responsible toerism en de alledaagse beslissingen die direct en indirect invloed uitoefenen op de (natuurlijke) omgeving en lokale bevolking. Door mij en ISV te volgen via mijn blog hebben ook jullie bewust of onbewust veel nieuwe dingen geleerd. Laat het je inspireren & travel on! 

Xx Faya