11-07-2016

11-07-2016

Vandaag was het tijd om de Manuka's die vorig jaar geplant zijn, van onkruid te ontdoen. Elke ochtend rijden we mee achter op een blauwe mini truck (Big Blue), wat echt heel gaaf is. Het was ook werk op de steile heuvels, waar de bodem erg sompig was met veel water stromen downhill. De grond had een grijsachtige kleur van bijna puur klei. De zon scheen waardoor het prima weer was om te werken. Al was het wel zwaar als je er niet aan gewend bent. 

Nu heb ik overal spierpijn, maar dat doet mij goed. Want ik weet dat ik hard gewerkt heb en dat is waar het om gaat. Het was best heftig vandaag, omdat iemand van de groep flauwgevallen is en het duurde te lang voordat ze bijkwam. Ze werd de heuvel opgedragen naar de weg, waar ze in de auto werd gelegd. Iedereen is trots op de jongens vanwege hun snelle reactie om haar te dragen. Zelf heb ik wat schoppen en vesten met tassen gedragen. 

Ze had een hartslag en ze ademde, dus dat was goed. De auto reed de ambulance tegemoet. Net kregen wij het nieuws dat ze in het ziekenhuis bijgekomen is. Waarschijnlijk had ze niet genoeg gedronken, omdat wij tussentijd geen lunch hebben gehad of water. Maar de leiders Nick en Valerie hebben het goed opgepakt. Ik zie nu in dat het een van ons allen kan gebeuren op zo'n terrein, wat ik niet heel prettig vind. Maar ik denk er verder niet bij na, want er kan altijd wel iets gebeuren, waar je ook bent en wat je ook doet. 

 

Wat ik vandaag heb geleerd is dat je moet leven en niet altijd bang moet zijn voor dingen. Maar luister vooral naar je lichaam. Screw it, als je je niet goed voelt, doe rustiger aan. Je doet wat je kunt en dat is het belangrijkste. Dit werk verhoogt wel de risico's, daar ben ik mij van bewust. Echter ik lig liever hier in het ziekenhuis nadat ik mijn hart heb gevolgd dan thuis op de bank met verveling. En dat zouden meer mensen moeten respecteren.

---

We zitten bij het vuur en praten met Sunny, de man van de Māori die met ons meegaat op werkochtenden. De mothertongue van de Maori op deze boerderij is Māori language. Sunny vertelde ons wat dingen over zichzelf met betrekking tot de Māori; hij wil graag staand begraven worden, maar de reden waarom heb ik niet begrepen. Het was iets met het hoofd dat ze dan als eerste vinden als men graaft, plus dat hij dan voor die mensen 'klaarstaat', in houding. 

 

Wat ik van hem heb geleerd is dat zijn tatoeages betekenis hebben en in Maori stijl gezet zijn. Het staat voor de liefde voor zijn familie. Het ontwerp is een natuurlijk proces; je kijkt in de stroom van de rivier, waar het water jouw gezicht reflecteert. De stroming op het punt waar jouw gezicht te zien is, bepaald de loop van de tatoeage. Het mooiste van zijn verhaal vond ik zijn afsluiter: "If you believe in what you want, just fucking get it". 

~Faya